Rozdział 14 - Pierwszy dzień zajęć

             Hermiona i Desiree szły w kierunku klasy, gdzie nauczał profesor Binns - stary, duch, który wiecznie zanudzał wszystkich uczniów, nudnymi jak flaki z olejem, opowieściami o wojnach goblinów XIX wieku. No może prawie wszystkich. Hermiona była  jedyną osobą w Hogwarcie, która opierała się mocy, usypiającego głosu profesora Binssa. Skrobała bardzo szybko na swoim pergaminie wszystko co usłyszała w najwyższym skupieniu

- Miona pograsz ze mną w coś? Na przykład w tego mugolskiego Wiślaka - powiedziała Desi robiąc słodkie oczy do Hermiony.

- Nie Wiślaka tylko Wisielca, i nie przeszkadzaj mi! Bo jeszcze coś pominę - mruknęła zniecierpliwiona wykonując jakiś dziwny gest ręką. Fioletowooka zaśmiała się perliście po czym wróciła do swojego poprzedniego zajęcia a mianowicie do bazgrolenie po kartce. Interesujące, nieprawdaż?

Następną lekcją były eliksiry ze ślizgonami. Dess, Miona,  Harry i Ron szli razem w stronę lochów śmiejąc się w najlepsze, gdy na drodze przed nimi stanął nie kto inny jak Draco Malfoy z tym swoim ironicznym uśmieszkiem na twarzy. A obok niego Crab.i Goyle - jego osobiści ochroniarze.

- Oo... Kogo my tu mamy? - spytał drwiąco - Wieprzleja, Wybrańca, Szlamę Granger i nowy nabytek Francuzeczkę. Widzę, że super trio wzbogaciło się o nowego członka. Ron chciał już podejść do Malfoya ale powstrzymał go Harry z Hermioną.

- Masz jakiś problem, Malfoy? - spytała Dess, a ich głosy zabrzmiały bardzo podobnie... Dracon musiał to zauważyć bo spojrzał na nią zaskoczony.

 - Owszem, mam - Dziewczyna już miała coś powiedzieć kiedy z drugiej strony szedł Snape.

- Chodźcie bo nam odejmie punkty, których jeszcze nie mamy - mruknęła Hermiona do swoich przyjaciół.

Malfoy krzyczał coś za nimi ale oni ignorowali to. Dobrze wiedzieli, że Snape znajdzie każdą okazję aby ich upokorzyć. Zeszli w dół do lochów i stanęli przed klasą eliksirów. Z każdą chwilą przybywało co raz więcej uczniów, a gdy zadzwonił dzwon, weszli za Snape'em do ciemnego pomieszczenia. Weszli pospiesznie do klasy za profesorem i zajęli swoje miejsca. Miona usiadła z Desi, która rozglądała się z zaciekawieniem po klasie. Wszędzie na półkach stał różne słoiki i flakony, w których pływały oczy i inne tego typu obślizgłe rzeczy. Niedaleko tablicy stała spora szafka z ingredencjami a tuż obok niej biurko Snape'a. Nauczyciel przypomniał im jeszcze  o sumach i eliksirze, który mieli wykonać na lekcji i zasiadł za na krześle.

  - Milutki ten Snape - mruknęła Dess powstrzymując chichot.

~

Zaraz po eliksirach była Numerologia a zaraz po niej Obrona przed Czarną Magią. Przedmiot na, który wszyscy długo czekali. Nie ma się co dziwić skoro z roku na rok był inny nauczyciel. Ale nie tylko dlatego. Wszyscy byli ciekawi jak uczy Dolores Umbridge. Zadzwonił dzwon. Uczniowie weszli do klasy w hałasie i ogólnej wrzawie. Każdy zajął swoje miejsca, a następnie rozpakował się. Gdy wreszcie różdżki i książki leżały na biurku każdego ucznia, Umbridge przemówiła strasznie przesłodzonym głosem każąc im schować swoje patyki. Wszyscy wymienili ponure spojrzenia. Od razu można było się spodziewać, że z taką nauczycielką wiele się nie nauczą. I mieli oczywiście rację. Uczniowie otworzyli książki na stronie trzeciej i chcąc czy nie chcąc zaczęli czytać. Wszyscy oprócz Hermiony, która usiadła wyprostowana jak struna, wpatrując się wyzywająco na profesor Umbridge. Z początku kobieta nie zwracała na nią uwagi ale, gdy większa część uczniów zaczęła się przyglądać zmaganiom Hermiony, dała za wygraną. Zaczęła odpowiadać na pytania jej a także pozostałych uczniów aż wreszcie Harry sprowokował ją na tyle, że wzięła kawałek pergaminu, naskrobała na nim parę zdań i wysłała go z nim do profesor McGonagall, uprzednio informując go o tygodniowym szlabanie.

- Idiota - mruknęła pod nosem Hermiona spoglądając na wychodzącego z klasy przyjaciela. - a mówiłam mu, żeby jej nie prowokował.

Dalsza lekcja minęła w miarę spokojnie. Nikt nie zadawał już więcej pytań, ponieważ żadna osoba nie chciała dostać szlabanu, a po minie Umbridge widać było, że wręczy kolejny z wielką przyjemnością. Gdy zadzwonił dzwon, uczniowie zerwali się ze swoich ławek jak burza.

- Ale się Harry załatwił, szlaban w pierwszy dzień zajęć - mruknął Ron, gdy tylko wyszli z sali.

Ani Hermiona, ani Desi nie skomentowały tego. W zupełnej ciszy pomaszerowali do Wielkiej Sali, gdzie siedział już Fred i George. Miona jęknęła na ich widok. Chciała usiąść, gdzieś z dala od nich ale nie było jak. Wszystkie miejsca były zajęte i chcąc lub nie chcąc (chodź bardziej to drugie) usiadła na przeciw bliźniaków.

Nałożyła sobie na talerz kurczaka i zaczęła się nim delektować aż ciszę przerwał rudowłosy.

- Jak tam pierwszy dzień w szkole? Hmm...? - zapytał George uśmiechając się złowieszczo. Trójka przyjaciół spojrzała na siebie posępnie. W tej kwestii akurat się zgadzali.

- No to na poprawę humoru może czekoladkę? - mruknął uprzejmie Fred. Desiree wyciągała już rękę po łakocie kiedy Hermiona ją powstrzymała.

- Nawet nie próbuj tego brać. Nigdy nie wiadomo co oni mogli zrobić z tymi słodyczami - powiedziała patrząc karcąco na bliźniaków. Chłopcy popatrzyli po sobie posępnie. Freddie schował słodycze do torby.

- Ktoś inny się na bierze - powiedział wzruszając ramionami. Kiedy Ron i Desi zjedli obiad, wyszli z Wielkiej Sali. Chcieli znaleźć Harry'ego i dowiedzieć się o przebiegu spotkania z ich opiekunką. Hermiona natomiast postanowiła udać się na błonia. Wiedziała, że i tak jej przyjaciele o wszystkim ją poinformują więc z czystym sercem wyszła na dwór.

- Miona! - krzyknął ktoś nie spodziewanie. Szatynka obróciła się tak gwałtownie, że wpadła w objęcia Freda. Zarumieniona i lekko speszona wydostała się z silnych ramion rudowłosego.

- Coś się stało? - spytała jak, gdyby nigdy nic co przyszło jej z wielkim trudem.

- No... Właściwie to nic, ale chciałem się ciebie o coś zapytać - mruknął Fred uśmiechając się.

- A więc pytaj - odparła ze śmiechem dziewczyna.

- Mogę ci potowarzyszyć? George z Lee, gdzieś poszli a mi samemu nie chce się siedzieć - wybąkał Fred.

Hermiona spojrzała na niego zaskoczona. Czemu czas chciał spędzać akurat z nią? Przecież wokoło było tyle ładnych dziewczyn a chłopak miał spory wybór. Nie jedna chciała być ze sławnym psotnikiem. Nawet Katie Bellt, która cały czas go bajerowała, a on nie zwracał na nią najmniejszej uwagi.

- Jak chcesz. Przecież ci nie zabronię - powiedziała po chwili. Fred uśmiechnął się w podziękowaniu i pociągnął ją za rękę w stronę starego dębu. Gdy doszli wreszcie do drzewa, chłopak rozłożył niebieski koc. Miona spojrzała na niego zaskoczona.

- Nieźle się przygotowałeś - mruknęła ze śmiechem. Chłopak wyszczerzył w odpowiedzi zęby. Gdy koc został rozłożony, Hermiona, wyciągnęła trochę słodyczy, które miała w torbie. Fred też wyją coś do jedzenia. Szatynka popatrzyła się na niego podejrzanie.

- Chyba nie myślisz, że coś z nimi zrobiłem, hmm...? - spytał kręcąc głową z politowaniem.

-  Szczerze mówiąc, tak właśnie myślę - powiedziała nie pewnie. Fred widząc jej wahanie sam zjadł babeczki i rzeczywiście nic się z nim nie stało.

- Wierzysz mi?

- Wierzę - odparła i położyła się na kocu. Freddie zrobił to samo i przez dłuższą chwilę leżeli w zupełnej ciszy. Dziewczyna otworzyła na chwilę oczy. Kształt chmur w tamtej chwili przypominał głowę jednorożca. Powiedziała o tym rudowłosemu ale on stwierdził, że bardziej przypomina gumohłona. Zaczęli więc wskazywać co raz to inne obłoki, które coś im przypominały. W pewnym momencie Hermiona zobaczyła chmurę w kształcie serca. Zamrugała kilkakrotnie a obłoczek znikną. Na pewno mi się przywidziało, pomyślała, kątem oka patrząc na Freda, który grzebał właśnie w torbie. Tą cudowną atmosferę atmosferę przerwała Desi wraz z Ronem i Harrym. Szatynka spojrzała tęsknie na rudowłosego.

- Tu jesteście! A my was szukaliśmy po całym zamku! - ryknął Ron, gdy tylko doszedł do Freda i Hermiony. Dziewczyna spojrzała na niego z lekkim wyrzutem. Ten, to wie kiedy się pojawić...

________________________________________

Hej, hej. Przybywam po kilkudniowej przerwie z nowym rozdziałem. Nie wiem czy się spodoba ale nic innego nie wpadło mi do głowy. Wszystkie zaległości jakie mam na waszych blogach nadrobię dziś - ewentualnie jutro, jeśli się nie wyrobię. Co do szablonu, wiem, że jest ciemny i ciężko się czyta ale mam nadzieję, że dacie radę. ; )

Całuję.